Foto's

 Juni 2008: Na 12 jaar eindelijk eens de poort uit 

Logo Stichting SUVONO

Help Stichting Suvono; sluit hier uw reisverzekering af!
 Foto's
Juni 2008: Na 12 jaar eindelijk eens de poort uit

Het moest er toch een keer van komen! Twaalf jaar geleden werd de toen 4-jarige meervoudig invalide peuter uit Papua bij Bhakti Luhur binnengedragen. Lopen kan hij nu, maar was al die tijd nog nooit buiten de hekken geweest. En laten we nu juist deze jongen tegenkomen bij het overdragen van de eerste twee Resonansi-planken van Elle Reumerman. Toen we zijn naam vroegen en wilden weten waar hij precies vandaan kwam, kregen we te horen: uit "Irian sana" ("dat Irian daar ver weg") kregen we wat gemengde gevoelens.

Mickael Jacksen Yapen wordt hij genoemd. Yapen is een eiland bij Biak, met Seroei als hoofdstad, dus wellicht komt deze jongen daar vandaan. En Mickael Jacksen, ....ach, de meesten hier hebben geen idee hoe je dat schrijft. Misschien omdat hij een zwarte jongen is met krulletjes is hij zo genoemd. Maar laat onze Mickael maar trots zijn op wat hij is. Zonder sluik haar en een wit gemaakt gezicht. Laat hij een trotse Papua mogen zijn. Natuurlijk trokken we het ons aan en donderdag 25 juni 2008 verliet Mickael met ons de poorten van Bhakti Luhur. "Ons" was een aardig groepje bij elkaar: Maulana, Jeroen, Jolijn, Steven, Pim en Pipiet en ook nog een vriendelijk verpleegstertje. Later sloot ook Pansje aan.

Eerst bezochten we de pas geopende R.K. Kerk tegenover Jalan Siwalan 2. Mickael nam er een kijkje, zoals toeristen dat ook doen. In Jl. Siwalan liep hij door alle kamers, en zag allerlei interessante zaken, zoals Pim's wandelstok in de vorm van een slang, Pansjes speelgoed - waar hij een stoere creoolse pop uit mocht meenemen, en verder allerlei andere zaken. Daarna zijn we met z'n allen gaan rondrijden door Malang in de Kijang. En tenslotte naar een restaurant. Mickael keek zijn ogen uit naar de grote menukaart met afbeeldingen van de gerechten en dranken, aan de wand. Hij kon niet zelf eten, daar was zijn verpleegster voor meegekomen, maar toen er ook patat op tafel kwam kon hij dat wel zelf pakken en eten. Van zijn eerste patatje schrok hij: het was nog warm. Dus wilde hij het niet meer, maar toen hij Pansje lekker zag doorhappen, probeerde hij het nog eens. En ja hoor, roef, roef, roef en we konden een portie patat bijbestellen.

Het geluk in de ogen van deze jongen was bijzonder hartverwarmend. En de blijdschap die hij uitstraalde kwam op alle aanwezigen duidelijk over. Pipiet kocht tegenover het restaurant nog een cadeautje voor hem en tenslotte reden we terug naar Bhakti Luhur. Het viel ons op, dat hij ook blij was toen hij weer binnen de hekken van het vertrouwde terrein werd afgeleverd. Dank zij een aankoop door de heer Van Soest konden we dit uitstapje betalen. Met regelmaat zullen we Mickael ophalen, zodat hij er even uit is. Waar de fondsen vandaan komen zien we dan wel weer, maar vast staat, dat we Mickael niet in de steek zullen laten.
























suvono.nl · online doneren · © 2005-2024

4,075,610 pageviews