Wie zijn wij?

Wij zijn een stichting in de Oost-Javaanse stad Malang, actief op het gebied van goed onderwijs voor kinderen uit gezinnen die leven onder de armoedegrens, het onderhouden van de rijke Indonesische culturele tradities en het beschermen van cultureel erfgoed. Een geheel nieuw onderdeel is het geven van lessen en adviezen op het gebied van toerisme, met name voor het eiland Madura, dat vrijwel nooit goed op de toeristische kaart is gezet.

De Stad Malang - en het Regentschap Malang hebben samen ongeveer 3 miljoen inwoners. Het gebied strekt zich uit van de bergen rondom de stad tot aan de prachtige zuidkust. In de stad zijn nog veel overblijfselen uit de Nederlands-Indische tijd te vinden. Er woonden veel Nederlanders en vanwege het koele klimaat is Malang een ideale woonplaats voor gepensioneerden. Malang kent verder vele universiteiten, met enkele daarvan werken wij samen.

In zuidelijk Malang ligt de wijk SUKUN. Hier is helaas veel armoede. In deze wijk werd in 1974 Pipiet Sulistyowati geboren en groeide daar op. Het gezin behoorde in Sukun tot de allerarmste gezinnen. Als geen ander kende zij de armoede en het verdriet dat daarmee samengaat. Het gebeurde soms, dat ze onder de les uit de klas werd geroepen door de administrateur, vanwege langdurige betalingsachterstand van het schoolgeld. Hiervoor werd zij gestraft en moest overblijven om alle klassen te dweilen voor ze naar huis mocht. En als ze dan eindelijk weg mocht werd ze onderweg nog uitgelachen.

Ze behaalde toch haar SMA-diploma en deed sociaal werk in haar eigen wijk. In 2001 kwam ze in contact met William Vroegop, toen werkzaam voor de Stichting Sociaal Cultureel Instituut Indonesië - Nederland. (SCIINN) . Pipiet mocht mee naar Nederland voor het werven van fondsen voor haar werk in Sukun. Uiteindelijk kwam ze in contact met de Wijkvereniging van Voorburg-Noord. Met behulp van William Vroegop kon toen de Malangse wijk Sukun worden verbonden aan de wijk Voorburg Noord, in de vorm van een Wijkband tussen Sukun in Malang en Voorburg Noord in Voorburg. Zo werd de afkorting SUVONO gevormd.

Vanuit Voorburg kreeg Pipiet 180 tandenborstels, kleurdozen, pennen, potloden, schriften, knuffels, rugtassen, gebruikt speelgoed en kinderkleding mee. Dit werd allemaal nog op de dag van thuiskomst uitgestald op tafels voor de deur van haar geboortehuis. In een mum van tijd was de inhoud van twee loodzware koffers al uitgedeeld. De noodzaak van deze hulp werd hiermee bewezen.

Ondanks de leerplicht in Indonesië, waarbij het onderwijs op de staatsscholen (Sekolah Negeri) gratis is, kunnen de ouders vanwege geldgebrek de bijkomende kosten ook niet betalen. Voor schooluniformen, zwarte schoenen, boeken, rugtas, e.d. moet immers wel worden betaald. Zoveel mogelijk helpen wij de ouders aan deze spullen, zodat hun kind toch naar school kan. Wij geven de voorkeur aan neutrale scholen, zodat kinderen niet tegen hun wil in worden gedwongen om kleding te moeten dragen, die niet bij hen past.

Nog steeds zijn er kinderen in de wijk Sukun, die we niet kunnen helpen, vanwege onze beperkte middelen. Helpt u mee? Onze activiteiten zijn direct aan de bron van de armoede. Wij kennen de grote probleemgezinnen in de wijk als geen ander. Mensen, die dus echt helemaal niets hebben. Wij weten waar en hoe zij wonen en in welke omstandigheden zij verkeren. In een kampong op Java weet iedereen bovendien ook alles van elkaar.

Wat is er in 17 jaar bereikt?

Op 11 maart 2005 kwam Pipiet Sulistyowati samen met Willem (Pim) Vroegop en Fenny Gerrits - voorzitter van de wijkverenging Voorburg Noord bij de Voorburgse notaris R.M. Dom voor de oprichting van Stichting Suvono. In de loop der jaren groeide het aantal medewerkers en bestuursleden uit tot 22 personen in Nederland en Indonesie. Inmiddels is dit aantal sterk verminderd vanwege overlijdens in de afgelopen 17 jaar. Dit jaar hopen wij het bestuur weer te kunnen versterken met nieuwe enthousiaste mensen. Wilt u meedoen? Laat het ons weten.

2. Onze website werkt weer, dankzij commissaris en webmaster Jeroen van der Linde. We werken momenteel de achterstanden bij. Inmiddels werden we bezocht vanuit meer dan 100 landen, met ruim drie-en-een-kwart-miljoen pagina-bezoeken.

3. In de tussenliggende tijd had Pans Vroegop (nu 15 jaar oud) zoon van Pipiet Sulistyowati, een eigen website voor de stichting gemaakt. (www.suvono.com). Ook hier zijn al bijna 55K pagina bezoeken gebracht.

4. Onze eerste brochure werd ontworpen door bestuurslid Marco Evenhuis, Hij zorgde voor een door drukkerij Pietersgroede gesponsorde oplage van 15.000 exemplaren. Deze zijn inmiddels op en het is tijd voor een nieuwe brochure.

5. In Malang werd op 11 januari 2006 een Indonesische zuster- organisatie opgericht. Hiermee voorkomen wij strijkstokken, omdat een buitenlandse organisatie verplicht is om in Indonesie samen te werken met een Indonesische organisatie, die de activiteiten moet uitvoeren. Buitenlanders mogen hierbij ook niet rechtstreeks betrokken zijn. Yayasan Lembaga Kotakota Suvono (LKS) bestaat dan ook uit een uitsluitend Indonesisch bestuur, waarin Pipiet Sulistyowati de spil was. Momenteel wordt er een nieuw bestuur gevormd.

6. De Gemeente Leidschendam-Voorburg heeft ons via Stichting KICI (dat inmiddels is opgegaan in een andere stichting) geholpen aan fondsen om een bescheiden aula te bouwen, bovenop het inloophuisje, dat al eerder in bedrijf was. Voor de inrichting van deze aula kregen wij hulp van de heer E. Disch te Maastricht. (Stichting Impuls)

7. Onze allereerste sponsor was de heer Willem Vuisting, Hij hielp ons met het bekostigen van allerlei urgente zaken, terwijl de heer Eduard Disch ons voorzag van fondsen voor de restauratie van ons basisgebouwtje (inloophuisje).

8. In een relatief klein gebied van de grote wijk Sukun, werken wij samen met vijf scholen en een rondreizend consultatiebureau.

9. Ons basis doel is, om een bescheiden bijdrage te leveren voor kansen op goed onderwijs voor kinderen uit de arme gezinnen in de wijk Sukun. Dit doel heeft inmiddels zijn bestaansrecht opgeeist. Tegelijkertijd kunnen wij de cultuur en tradities onderhouden, door kinderen lessen te laten volgen in de traditionele danskunst, het maken van dansmaskers en het vervaardigen van batik met een Malangs tintje.

10. Vanwege doeltreffende resultaten door medewerking te verlenen aan symposia in diverse steden, hebben wij, als Indonesische stichting LKS, ook ten doel gesteld, om ons blijvend in te zetten voor het behoud van Nederlands-Indisch Erfgoed (gebouwen en monumenten), die steeds vaker plaats moeten maken voor moderne winkelcentra e.d.

11. Steun hebben we ook veel gekregen van Indië-veteranen, die tijdens hun diensttijd in Indonesie hun hart verloren aan dit prachtige land en haar bevolking. Hiervan zijn er nog maar zeer enkelen over, maar deze steun werd overgenomen door de ca. 15-jaar jongere Nieuw-Guinea- veteranen. Allemaal mensen met het hart op de goede plek.

12. Nog steeds voeren wij regelmatig voedsel (maaltijd-) acties uit in de nachtelijke straten van het Malangse Stadscentrum. Als een sponsor ons hiervoor 50 euro beschikbaar stelt, kunnen we hiervoor ca. 60 goede maaltijden uitdelen aan vooral bejaarde en gehandicapte daklozen. Het zijn Suvono-kids die helpen met het uitdelen.

13. In onze eigen kampong Sukun vergeten we natuurlijk ook de armste gezinnen niet, We houden op enkele bijzondere dagen in het jaar een "Pasar Murah" (Goedkope Markt). We plaatsen dan tafels op straat en hierop leggen we dan de meest noodzakelijke boodschappen(zoals rijst, bakolie, suiker, zout, badzeep e.d.) in vooraf samengestelde pakketten, die verkrijgbaar zijn voor de helft van de prijs die op de markt moet worden betaald. Vooraf kan men dan een genummerde coupon kopen, waarmee op de dag zelf het pakket kan worden opgehaald. Zo voorkomen we gedrang bij de tafels. Is het druk , dan kan men later terugkomen.

14. Op verzoek van de plv. Regent op Madura, zijn we begonnen met helpen, om Madura op de toeristische kaart te zetten. Onder onze vlag brengen we vier Regentschappen samen om rondreizen over Madura te kunnen aanbieden via de reisbureau's. Hierbij helpen wij gidsen opleiden voor hun vergunning, ontwikkelen ideeen, helpen hotelpersoneel met trainingsprogramma's en plannen beveiliging op plaatsen waar dit raadzaam is.

15. We zijn extra hard bezig om verpleegkundigen op te leiden, die in Europa aan het werk kunnen. de eisen zijn niet mals, maar we hopen er velen te kunnen gaan sturen in de nabije toekomst.

We hebben in 17 jaar veel bereikt, maar we zijn er nog lang niet. Het is erg leuk, om Indonesische jongeren een westerse achtergrond te geven, zodat er een leuk contact kan onstaan in hun verdere loopbaan. Pipiet Sulistyowati is ons veel te vroeg ontvallen, maar we doen ons best, om haar dromen in vervulling te laten gaan.